A poem begins with a lump in the throat. ~Robert Frost

Poëzie, iets waar ik met volle teugen van kan genieten en waarin ik me volledig kan verliezen. Ik hou van de gevoelens die over het papier vloeien en de manier waarop we er door overspoeld worden. Poëzie helpt mensen hun gevoelens te uitten of er mee om te gaan, is het niet door gelezen te worden dan wel door geschreven te worden. Ik zelf geniet niet alleen van de dichter zijn/haar wereld maar probeer mijn gevoelens soms ook zelf te projecteren op een velletje papier (of in mijn geval 'my little black book' (lekker origineel)).
Nu ga ik niet verder uitwijden over mijn poging tot dichten, wel ga ik hier een mooi staaktje poëzie posten van enkele van mijn favoriete dichters.
DEZE GEDICHTEN ZIJN NIET VAN MIJ! WEL VAN DE AUTEUR DIE IK ONDER HET GEDICHT IN KWESTIE ZAL VERMELDEN.


XXII

Und wüßten's die Blumen, die kleinen,
Wie tief verwundet mein Herz,
Sie würden mit mir weinen,
Zu heilen meinen Schmerz.

Und wüßten's die Nachtigallen,
Wie ich so traurig und krank,
Sie ließen fröhlich erschallen
Erquickenden Gesang.

Und wüßten sie mein Wehe,
Die goldnen Sternelein,
Sie kämen aus ihrer Höhe,
Und sprächen Trost mir ein.

Die alle können's nicht wissen,
Nur Eine kennt meinen Schmerz:
Sie hat ja selbst zerrissen,
Zerrissen mir das Herz.

- Heinrich Heine

In de zomervakantie heb ik het boek 'de mooiste gedichten van Heinrich Heine' gelezen en sindsdien is hij toch wel mijn favoriet. Als ik kon zou ik hier
tientallen van zijn gedichten plaatsen, maar laat ik het jullie besparen en jullie gewoon aanraden het boek zelf eens te lezen. (ps: In het boekje staat het gedicht zowel in het duits als in het nederlands).
Op deze site staan nog vele andere gedichten (soms met franse en/of engelse vertaling): http://www.heinrich-heine.net/haupt.htm

What's in my name? It's soulless,
It shall expire, like the dismal roar
Of waves that hit the distant shore,
Like nighttime noises in the forest!

Upon the memo sheet, in grief,
Its imprint in the stillborn gloom,
Much like the writing on the tomb,
In foreign language it will leave.

What's in it? All the lost and trite
In new and wild insurrection,
Within your soul it won't excite
The pure and kind recollections.

But silently, in time of anguish
Pronounce it softly while grieving
Say that my memory won't vanish
That there's a heart in which I'm living...
- Aleksandr Poesjkin

Jammer genoeg reikt mijn talenkennis niet tot het lezen of begrijpen van de russische taal, vandaar dat dit slechts een vertaling is.


Een dichter van eigen bodem en iets recenter dan de vorige twee:
Nog zonder titel

Iets breekt uit mijn mond.
Men zegt dat ik zing.
Ik denk dat ik lek.

Elk woord dat ik ben
valt – in volgorde van verlangen
uit mijn gezicht.

Zo verlies ik mij,
zo verkruimel ik mij,
zo laat ik me lopen tot ik weg word
en onvindbaar.

Mij verlaten is mijn vak.
Dat is waar.
Maar een lied?

Ik voel geen dans
op mijn lip.

- Stijn Vranken

Indien iemand graag meer van zijn gedichten wil lezen:http://stijnvranken.wordpress.com/
(dit is zijn blog, die ik vandaag pas ontdek >_<)